Zašto Srpska crkva ne obriše iz kalendara svoje lažne svetitelje?
Veličina slova: 
Knjiga Miroslava Ćosovića "Bizarni sveci Srpske crkve" prodaje se u Crnoj Gori, u supermarketima i na kioscima po cijeni od 3.99 €. Osim onoga što čitate u feljtonu, u knjizi možete pročitati još mnogo toga zanimljivog - o Svetom Savi, o Nikolaju Velimiroviću, o Njegošu, o Luki Vukmanoviću, o Atanasiju Jevtiću, o Amfilohiju Radoviću, o Filaretu Mićeviću, o istoriji pravoslavne crkve na ovim prostorima... Facebook stranica knjigehttps://www.facebook.com/bizarni.sveci.srpske.crkve
Mirko Đorđević je još 2003. pričao kako je Srpska crkva 1774. obrisala iz kalendara svetih gomilu lažnih svetaca: "Što se tiče kalendara u koji se unosi svetitelj i određuje mu se dan i služba mu se služi toga dana, vladika Velimirović je dobio dva dana, međutim, u kalendaru hrišćanskom, pa i u kalendaru naše crkve, pravi je haos i to nije od danas i nije od juče. Godine 1774. naša crkva je, to je u Habzburškoj monarhiji onda bilo, izbrisala iz kalendara ravno 36 Srba svetitelja za koje se utvrdilo da ni po čemu ne ispunjavaju nijedan od ovih uslova, ali ih je još uvek ostalo dosta, primera radi svi su srednjevekovni vladari, carevi, kraljevi i arhiepiskopi po nekom automatizmu proglašeni za svece pa ćete često čuti i pročitati kad čitate crkvenu štampu jednu sintagmu koja glasi 'svetorodna loza Nemanjića'. Međutim, dovoljno da otvorite, ako nemate vremena, Ćorovića, Ruvarca, 'Istoriju srpskog naroda', izdanje Srpske književne zadruge, pristojniju istoriju za srednje škole, pa ćete videti da je u većini slučajeva među tim svetiteljima reč o oceubicama, sinoubicama, razbojnicima, pedofilima. Sveti kralj Milutin ko sve nije svet od njih. U nekim hrišćanskim crkvama kalendar je prečišćavan više puta... (136. emisija "Peščanik" radija B92, 23. V 2003)
To je isto uradila i Rimokatolička crkva 1969. godine. "Politika" je pisala: "Zajedno sa još skoro dvesta svetaca, sveti Nikola je iz verskog kalendara Rimokatoličke crkve izbačen 1969. godine dekretom pape Pavla Šestog, jer se navodno pokazalo da su svi oni 'tvorevina fikcije'. Povod za ovaj događaj bilo je otkrivanje slučaja svete Filomene u Italiji, gde su se njene relikvije čuvale u nekoliko crkava, a hagiografski opisi njenog života izlazili su na raznim jezicima. Kad je po papinom naređenju ispitan ovaj slučaj, pokazalo se da Filomena nikada nije postojala već da ju je izmislio starešina nekog samostana, sagradivši oltar za čuvanje njenih 'relikvija' i lansirajući priču o njihovim čudotvornim moćima, posle čega je dotad prazna samostanska blagajna bivala sve punija." (Svetac koji je zaradio milione, online "Politika", 21. decembar 2008. godine)
Prema tome, Srpska crkva može da ispravi svoje greške i da obriše sve svoje lažne svetitelje, te da dobro razmisli koga će ostaviti u kalendaru svetih. Možda bi trebala da ostavi Avakuma Beogradskog, kome istina nema moštiju, ali je po svemu sudeći junački postradao za vjeru, i možda ima još neko ko zaslužuje da bude među svetiteljima Srpske crkve.
ZAKLJUČAK: CRKVA KOJA USHIĆENO SLAVI ZLIKOVCE JE ZLOČINOLJUBNA CRKVA
Srpska crkva ogrezla je u etnofiletizmu, ponaša se kao masovni ubica kad počini prvo ubistvo, poslije mu to postane stvar navike. Kao kad se narkoman navuče na drogu, poslije joj se vraća iz ovisnosti. Kao alkoholičar koji pije neprestano danima, pređe mu u naviku i ne može toga da se otarasi. Tako i Srpska crkva ima ovisnost. Kad je već jednom proglasila pedofila, nogoseka, kasapina, prokletnika, umobolnika i slične osobe za svetitelje, nema prepreka da se i ljotićevac i dušmanin Jevreja ne proglasi za sveca. Nema prepreke ni da se okoreli zlikovac kao što je Maca Vukojičić proglasi za svetitelja, ili kvisling Joanikije Lipovac. SPC je postala ovisna o zločincima, ne može bez njih...
Dvadeset petog marta 1941. jugoslovenska vlada je potpisala sporazum o pristupanju Trojnom paktu, koji je, kako je ista vlada objašnjavala značio neutralnost Jugoslavije u II svjetskom ratu. Za one koji ne znaju, u II svjetskom ratu bilo je neutralnih država oko kojih je rat bjesnio svom žestinom, kao što su bile Švajcarska i Švedska, a neutralna je bila i Turska. Protiv sporazuma od 25. marta odmah je ustala SPC, patrijarh Gavrilo Dožić i Nikolaj Velimirović koji je držao vatrene govore, uzbunjivao narod i dva dana kasnije, 27. marta 1941. grupa visokih oficira vojske Kraljevine Jugoslavije izvršila je puč, zbačila vladu, a na čelu nove vlade postavila generala Dušana Simovića. Takođe, sa jednakom strašću protiv sporazuma sa silama Osovine ustali su i komunisti, koji su se zahvaljajući ovom puču kasnije dokopali vlasti, jer puč je bio povod Njemcima da napadnu Jugoslaviju, a iz rata su komunisti izašli kao pobjednici. Tako se Nikolaj Velimirović "najveći Srbin poslije Svetoga Save" našao na istom poslu huškanja na rat rame uz rame sa komunistima koje je mrzio iz dna duše. "Najveći Srbin poslije Svetog Save" je svojim huškanjem na rat sa Njemcima u smrt poveo stotine hiljada Srba.
U ratovima devedesetih jedan od glavnih zagovornika rata bila je Srpska crkva. Na sajtu Youtube postoji video zapis "SPC: Srbi i Hrvati Vjekovni neprijatelji".
U tom klipu tadašnji episkop gornjokarlovački Nikanor Bogunović drži govor, iza njega stoje većinom lica u uniformama. Pominje njemačke političare Kola i Genšera, pa snažnim tonom, sa izraženom mržnjom na licu kaže: "Ko je taj mirotvorac koji miri Srbe i Hrvate, te vjekovne neprijatelje?"
To je episkop Srpske crkve! Svi poltičari pa i generali se u ratu bar deklarativno zalažu za mir, ali episkop SPC otvoreno traži da se dalje ratuje, da se ne prekida sa ratovanjem! Nikanor Bogunović je sada episkop Banatski.
Kao što sam pokazao i danas Amfilohije Radović, najvažniji episkop u SPC i najavljuje i prijeti ratom, iako je opšta atmosfera na Iliriku da je narod jako umoran od ratova. Ako je narod umoran od ratova, Srpska crkva nije!
Istoričari bi trebali da provjere da li se desio ijedan rat Srba na Iliriku u posljednja dva vijeka, koji Srpska crkva nije zdušno podržala? Mislim da bi rezultati tog istraživanja bili zanimljivi.
(Kraj feljtona)
Нема коментара:
Постави коментар